Grzechy główne zarządzających kosztami

Prof. dr hab. Gertruda Krystyna Świderska
Kierownik Katedry Rachunkowości Menedżerskiej SGH,
Prezes MAC Auditor Sp. z o.o

Rosnąca konkurencja i postępująca integracja z Unią Europejską zwiększają ryzyko prowadzenia działalności. Jeśli przedsiębiorstwa chcą być konkurencyjne muszą świadomie decydować o kosztach. Czy zarządzający znają prawdziwą rentowność swoich wyrobów i usług? Czy wiedzą jaki wpływ na koszty mają wymagania klientów? Ile traci firma , gdy nie wykorzystuje zasobów? Jeśli menedżerowie nie mogą odpowiedzieć na te pytania twierdząco, oznacza to że niewłaściwie zarządzają kosztami.

Jakie są grzechy główne zarządzających kosztami ?

Grzech pierwszy

Podejmują decyzje na podstawie informacji pochodzących z systemu finansowo księgowego (z ksiąg rachunkowych)

Cel prowadzenia ksiąg rachunkowych
Konieczność prowadzenia ksiąg rachunkowych wynika z Ustawy o Rachunkowości (UoR). System finansowo księgowy powinien zapewnić spełnienie wszystkich zawartych w ustawie wymagań. Przedsiębiorstwo powinno gromadzić i przetwarzać informacje związane z prowadzoną działalnością w taki sposób, by mogło, zgodnie z Ustawą, sporządzić na koniec okresu sprawozdanie finansowe.

Przeanalizujmy rachunek zysków i strat (RZiS) z punktu widzenia konieczności gromadzenia i przetwarzania informacji o kosztach. Rachunek zysków i strat może (zgodnie z UoR) być sporządzony w wariancie porównawczym lub kalkulacyjnym. Niezależnie od wyboru wariantu, muszą być gromadzone informacje o kosztach według rodzaju. W wariancie porównawczym RZiS , koszty działalności operacyjnej są prezentowane w układzie rodzajowym, natomiast w przypadku wyboru wariantu kalkulacyjnego , informacje o kosztach rodzajowych muszą być przedstawione w informacji dodatkowej sprawozdania finansowego.

Tak więc, system finansowo księgowy powinien zapewnić ustalenie wysokości jednorodnych rodzajowo kosztów, poniesionych w okresie sprawozdawczym (miesiącu, kwartale, roku).

Czego możemy się dowiedzieć uzyskując z księgowości informacje o kosztach według rodzaju?
Przeanalizujmy pozycję rodzajową "zużycie materiałów i energii". Na podstawie dokumentów zewnętrznych (np. faktur dostawców) oraz dokumentów wewnętrznych (np. dokumentów wydania materiałów czy poleceń księgowania) dział księgowości zarejestruje zużycie różnych materiałów oraz różnych czynników energetycznych.

Po zaksięgowaniu tych dokumentów otrzymamy informacje o wartości zużytych w okresie sprawozdawczym - surowców, materiałów pomocniczych (np.smarów, części zapasowych), materiałów biurowych oraz energii (elektrycznej, pary, paliwa). Aby uzyskać informacje bardziej szczegółowe, czyli np. jakie było zużycie konkretnych materiałów i w związku z czym ono nastąpiło, dokumenty księgowe muszą zostać dokładnie "opisane" i odpowiednio zaksięgowane. Im bardziej szczegółowe informacje, tym więcej "opisów" wykonanych przez odpowiednie osoby i więcej księgowań. Często nakład pracy jest większy niż korzyść z tych informacji.

Należy pamiętać, że będą to informacje o tym, jakie było zużycie różnych materiałów i energii przy wytwarzaniu określonych wyrobów i świadczeniu usług, w okresie, który minął.

Mając informacje o rodzajowych kosztach: amortyzacji, zużycia materiałów i energii, wynagrodzeń, usług obcych, itd., będziemy znać ich wysokość , będziemy mogli porównać je z kosztami w innych okresach sprawozdawczych i stwierdzić czy ich poziom uległ zwiększeniu czy zmniejszeniu.

Nie dowiemy się jaka była przyczyna ich wzrostu lub spadku. Na poziom tych kosztów może mieć wpływ wiele przyczyn, np. różnorodne produkty, zróżnicowany proces produkcyjny i technologia produkcji (np.im więcej operacji technologicznych tym większe koszty wynagrodzeń), o których nie będziemy wiedzieć.

Nie dowiemy się jaka jest i będzie prawdziwa rentowność poszczególnych produktów. Na przykład na wysokość kosztów amortyzacji może się składać amortyzacja maszyn zaangażowanych w wytwarzanie wyrobów, jak i amortyzacja maszyn, które nie były wykorzystywane.

Nie dowiemy się jakie są koszty pozyskiwania i wykorzystywania zasobów, ile firma traci, gdy zasoby nie są wykorzystywane. Informacja o amortyzacji niewiele nam mówi o opłacalności wykorzystywanie maszyny. Dopiero wiedza o koszcie eksploatacji maszyny (czyli zarówno jej amortyzacji, jak i remontów, części zapasowych, smarów ,ubezpieczenia zużytej energii i itd.) pozwala podejmować decyzje związane z tą maszyną (zastąpić ja czy nie).

Nie dowiemy się jaka jest rentowność klientów. Nie wiemy jaka część amortyzacji, czy zużytych materiałów dotyczyła klientów i jakich.

Czy można w oparciu o takie informacje kontrolować koszty?

Czego możemy się dowiedzieć uzyskując z księgowości informacje o kosztach w układzie kalkulacyjnym?
Jeśli przedsiębiorstwo sporządza rachunek zysków i strat w wariancie kalkulacyjnym, system finansowo księgowy powinien zapewnić możliwość ustalenia:

• kosztów wytworzenia sprzedanych produktów,
• kosztów sprzedaży,
• kosztów ogólnego zarządu.

Aby uzyskać informację o kosztach produktów wytworzonych i sprzedanych1 w okresie objętym sprawozdaniem finansowym, trzeba przede wszystkim zaksięgować koszty poniesione przy produkcji a następnie skalkulować koszt jednostki ( stąd układ kalkulacyjny).

Przy ustalaniu kosztów wytworzenia produktów uwzględnia się tylko koszty produkcyjne (por. art. 28 ust. 3 UoR). Wśród kosztów produkcyjnych, czyli kosztów ponoszonych w celu wytworzenia wyrobów i usług, wyróżniane są:

• koszty, które można bezpośrednio przyporządkować do produktów (koszty bezpośrednie);
• koszty, które nie dadzą się przyporządkować jednoznacznie do konkretnego wyrobu, czy usługi (koszty pośrednie).

Do kosztów wytworzenia produktu nie zalicza się kosztów ogólnego zarządu i kosztów sprzedaży produktów. Są one przypisane do okresu, w którym są ponoszone i wpływają na wynik finansowy tego okresu sprawozdawczego.

W pośrednich kosztach produkcyjnych znajdują się wszystkie koszty związane z produkcją, które nie należą do kosztów bezpośrednich (materiałów bezpośrednich, płac bezpośrednich i pozostałych kosztów bezpośrednich produkcji). Są to m. in. materiały pośrednie, czyli materiały wykorzystywane w procesie produkcji, które jednak nie są łatwo rozpoznane jako część wyrobu. Na przykład smar zużyty do konserwacji maszyny produkcyjnej jest niezbędny do jej pracy, ale nie staje się częścią produktu gotowego. Wśród pośrednich kosztów produkcyjnych można wyróżnić również płace pośrednie. Są to wynagrodzenia pracowników zaangażowanych w proces produkcji, ale niezajmujących się bezpośrednio przekształcaniem surowców w gotowy produkt. Będą to np. wynagrodzenia kierownika hali produkcyjnej oraz pracowników serwisu zajmującego się naprawą i konserwacją maszyn produkcyjnych.

Kalkulacja kosztów wytworzonych produktów przebiega w dwóch etapach. Pierwszy z nich polega na ustalaniu kosztów bezpośrednich poszczególnych produktów, drugi na doliczeniu kosztów pośrednich, przy wykorzystaniu kluczy rozliczeniowych. Koszty pośrednie rozlicza się w stosunku do wielkości produkcji, najczęściej za pomocą liczby maszynogodzin lub roboczogodzin pracy bezpośredniej.

Przedstawiony sposób ujmowania i kalkulacji kosztów jest stosowany w celu uzyskania informacji niezbędnych do sporządzenia sprawozdania finansowego.

Kiedyś wszystko było proste

Tradycyjny, określany jako sprawozdawczy rachunek kosztów rozwinął się w latach dwudziestych XX wieku i był dostosowany do produkcji jednorodnych wyrobów w dużych ilościach (masowej), z długimi, powtarzanymi przez kilka lat seriami produkcyjnymi i rzadkimi zmianami technologicznymi. Taka stabilność powodowała, że koszty oceniano przez pryzmat kosztów historycznych, wnioski oparte na kosztach rzeczywistych mogły stanowić podstawę do przewidywania przyszłości. Duży udział kosztów bezpośrednich (materiałów i robocizny bezpośredniej) oraz mały udział kosztów pośrednich uzasadniały stosowanie niezbyt skomplikowanych rozliczeń kosztów. W rozliczeniach tych koszty pośrednie, trudne do powiązania z konkretnymi wyrobami, były do nich przyporządkowywane na podstawie kosztów robocizny bezpośredniej. Nawet, jeśli podstawa rozliczania była nieprawidłowa, to skala błędu przy kalkulacji kosztów wyrobów nie mogła być duża ze względu na mały, rzadko przekraczający 20 proc., udział kosztów pośrednich w ogólnej sumie kosztów.

Obecnie, aby zdobyć klientów, trzeba ich ciągle obserwować, poznawać ich potrzeby i dopasowywać do nich swoje produkty. W konsekwencji coraz więcej zasobów przedsiębiorstwa jest wykorzystywanych na skutek analiz potrzeb odbiorców, opracowywania nowych lub zmodyfikowanych produktów, ich promocji oraz wytwarzania w krótkich seriach i w stosunkowo krótkim czasie (krótki cykl życia produktu). Wytwarzanie krótkich serii produktów o wysokiej jakości powoduje konieczność stosowania skomplikowanych technologii oraz wykorzystania wysoce zautomatyzowanych urządzeń. Rosną także wymagania w zakresie ochrony środowiska. Zarządzanie przedsiębiorstwem coraz powszechniej oparte jest na podejściu procesowym.

Pośrednie wypierają bezpośrednie

Wszystko to wpływa na strukturę kosztów. Rośnie w nich udział kosztów badań, rozwoju, promocji, czyli kosztów ponoszonych jeszcze przed uruchomieniem procesu produkcji, a także kosztów likwidacji produktu (wzrost wymagań w zakresie ochrony środowiska). Stosowanie skomplikowanych technologii i wysoce zautomatyzowanych urządzeń powoduje, że w strukturze kosztów produkcyjnych rośnie udział kosztów pośrednich (nawet do 90 proc.). W takiej sytuacji popełnienie błędu przy rozliczaniu kosztów pośrednich może w istotny sposób zniekształcać informacje o kosztach wytworzenia produktu.

Koszty sprzedaży

Koszty związane z marketingiem i dystrybucją produktów czy usług zaliczane są do kosztów sprzedaży. Są to np.: wynagrodzenia i prowizje dla sprzedawców, reklama, koszty magazynowania, obsługa klientów, dostarczenie towaru do odbiorcy itp.

Koszty ogólnego zarządu

Koszty ogólnego zarządu są związane z administracją i koordynacją działalności przedsiębiorstwa jako całości. Prezes przedsiębiorstwa ponosi odpowiedzialność zarówno za produkcję, jak i działalność marketingową. Obie te funkcje służą maksymalizacji zysku całej jednostki, dlatego wynagrodzenie prezesa będzie kosztem ogólnego zarządu. W grupie tej znajdą się również koszty związane z utrzymaniem budynku administracji, wynagrodzeniem pracowników administracji i księgowości, koszty badań i rozwoju.

Pozostałe koszty

Rachunek zysków i strat zawiera, oprócz informacji o kosztach podstawowej działalności operacyjnej (w układzie rodzajowym lub kalkulacyjnym), także informacje o:

• pozostałych kosztach operacyjnych (koszty związane pośrednio z działalnością operacyjną jednostki, a w szczególności: koszty związane z odpisaniem należności nieściągalnych, z działalnością socjalną, ze zbyciem środków trwałych,, z odpisami aktualizującymi wartość aktywów, z odszkodowaniami, karami i grzywnami itd.),
• kosztach finansowych (np. odsetki od zaciągniętych kredytów - do zapłacenia, różnice kursowe).

Mając informację o bezpośrednich i pośrednich kosztach produkcyjnych, kosztach sprzedaży i kosztach ogólnego zarządu:

• Dowiemy się jaki był jednostkowy koszt wytworzenia wyrobu. Jednak musimy zdawać sobie sprawę z tego, że koszt ten może być zniekształcony.
• Dowiemy się jaka była przyczyna powstania kosztów materiałów bezpośrednich i robocizny bezpośredniej, gdyż im więcej będziemy wytwarzać wyrobów, tym więcej zużyjemy materiałów i większe będzie zaangażowanie pracowników bezpośrednio-produkcyjnych.

Nie dowiemy się:

• Jaka była przyczyna powstania kosztów pośrednich, gdyż większość z nich nie zależy od rozmiarów produkcji, lecz od złożoności i zróżnicowania procesów. Im krótsze serie będziemy wytwarzać, tym więcej będzie działań związanych z przygotowaniem produkcji (przezbrojeniem maszyn). Im wyższa jakość wyrobów, tym więcej będzie kontroli, większy nadzór, itd.
• Jaka jest i jaka będzie rentowność poszczególnych produktów, czy opłaca się je wytwarzać, gdyż informacja o kosztach będzie niepełna. W kosztach produktów nie będzie kosztów badań nad nową technologią (znajda się one w kosztach ogólnego zarządu), kosztów promocji nowego produktu (będą one w kosztach sprzedaży).
• Jaka jest rentowność klientów. Nie jesteśmy w stanie uzyskać informacji jaka część kosztów sprzedaży dotyczy poszczególnych klientów czy ich grup. W jakim stopniu większe oczekiwania klientów znajda odbicie w kosztach ich obsługi.
• Jakie są koszty pozyskiwania i wykorzystywania zasobów. Nie jesteśmy bowiem powiedzieć ile kosztowała nas eksploatacja maszyn i pomieszczeń czy zatrudnienie określonej grupy pracowników.

Czy można w oparciu o takie informacje zarządzać kosztami?

Grzech drugi

Nie planują kosztów

Warren Buffett: "Strzeżcie się wyników ex post w finansach. Jeśli zapiski historyczne byłyby kluczem do zdobywania bogactwa, lista najbogatszych ludzi świata publikowana przez Forbes składałaby się z bibliotekarzy"
Stanisław Skrzywan (rok 1948): "Samo stwierdzenie faktów, jak to czyni rachunek gospodarczy tradycyjny, bez możności porównania tych faktów z czymś co być powinno, lub jest gdzie indziej - jest bezcelowe"
Robin Cooper i Robert Kaplan : "Wykorzystanie danych rzeczywistych brzmi wspaniale , ale może sterować decyzjami strategicznymi w złym kierunku".

Systemu finansowo księgowy dostarcza historycznych informacji o tym w jaki sposób podjęte wcześniej decyzje wpłynęły na koszty. Informuje o tym co miało miejsce w przeszłości. Informacje te można porównać do tablicy informacyjnej na meczu sportowym. Tablica informuje zawodnika o tym czy wygrywa bądź przegrywa. Nie ma na niej informacji, co robi dobrze a co źle.

Można postawić pytanie, czy zarządzającemu wystarczą informacje o efektach decyzji podejmowanych w poprzednim okresie, skoro podejmuje on decyzje dotyczące przyszłości?
Rachunkowość finansowa dostarcza informacji o rezultatach, natomiast nie jest w stanie dostarczyć informacji od czego zależy osiągnięcie oczekiwanego poziomu zysku, czy zwrotu z zainwestowanego 6
kapitału. Zarządzającym potrzebna jest informacja o tym o jakie działania powinni podjąć w przyszłości, aby osiągnąć zamierzone cele. W warunkach ciągłych zmian i silnej konkurencji zarządzający potrzebują informacji dotyczących przyszłości. Zarządzanie wyłącznie na podstawie historycznych danych, pochodzących z systemu rachunkowości finansowej, można porównać z poruszaniem się w po ciemnym pokoju, w którym wszystkie przedmioty wciąż zmieniają swoje miejsce.

Często zarządzający uważają, że wiarygodne są tylko koszty faktycznie poniesione (historyczne). Tymczasem planowanie jest najważniejszym zadaniem menedżera. Zarządzający powinni świadomie decydować o kosztach, gdyż:

• Większość kosztów zależy od nich,
• Zaplanowanie kosztów oznacza planowanie działań zmierzających do określonego celu,
• Przez planowanie kosztów zarządzający są w stanie zarządzać rentownością wyrobów, usług, klientów itd.

Grzech trzeci

Nie kontrolują kosztów

Aby dobrze zarządzać kosztami trzeba poznać samego siebie. O kontroli można mówić dopiero wówczas, gdy dysponujemy informacjami o przyczynach powstawania kosztów. Obecnie ogromny wpływ na zmiany w poziomie kosztów produktów mają wpływ różnorodność i złożoność.

Źródłami różnorodności i złożoności w działalności przedsiębiorstwa - obok rosnącego skomplikowania technologii, wyrobów oraz usług towarzyszących - są zmienne, indywidualne wymagania klientów, wpływające na zwiększanie się liczby transakcji. Chociaż różnorodność i złożoność wynikają po części ze skali i zakresu działalności, są jednak w dużej mierze pochodnymi takich czynników, jak np. : stopień dywersyfikacji produktowej, przyjęte rozwiązania organizacyjno-technologiczne produkcji, forma powiązań z dostawcami i odbiorcami. Brak informacji o wpływie wymienionych czynników na poziom kosztów, praktycznie uniemożliwia ich kontrolę.

Grzech czwarty

Decyzje podejmują na podstawie zniekształconych informacji

Informacje o kosztach są najczęściej zniekształcone. Tradycyjny (sprawozdawczy) rachunek kalkulacyjny jest to rachunek kosztów jednostkowych, w którym koszty przyporządkowywane są do produktu na bazie rozmiarów produkcji lub innych wielkości wynikających z rozmiarów produkcji.

Wielkość produkcji traktowana jest jako podstawowa przyczyna powstawania kosztów, decydująca o skali zaangażowania zasobów. Koszty bezpośrednie produktu są jednoznacznie związane z daną jednostką produkcji, ponieważ dotyczą zasobów, których zużycie jest związane z każdą kolejną jednostką produkcji. Koszty pośrednie odnoszone są na jednostki produkcji za pomocą kluczy rozliczeniowych. Klucz rozliczeniowy określa, najczęściej umowny, związek pomiędzy grupą kosztów pośrednich podlegających rozliczeniu a jednostką produkcji, na którą koszty te są odnoszone. Typowymi kluczami rozliczeniowymi kosztów pośrednich są wielkości zmienne w stosunku do rozmiarów produkcji (np. płace bezpośrednie, roboczogodziny bezpośrednie). W tradycyjnym rachunku kalkulacyjnym często stosowanym uproszczeniem jest odnoszenie całości kosztów pośrednich na produkty za pomocą jednego klucza rozliczeniowego. W wyniku niewłaściwego rozliczenia kosztów pośrednich (których udział stanowi często 80%) dochodzi do przypisania niektórym obiektom kosztów (np. wyrobom) zawyżonych lub zaniżonych kosztów. Informacje o kosztach są zniekształcone i powodują podejmowanie błędnych decyzji.

Często uzyskując informacje z działu finansowo księgowego menedżerowie zastanawiają się dlaczego:

• Koszt wytworzenia najbardziej skomplikowanych wyrobów jest niższy od znacznie mniej skomplikowanych, nie wymagających zaangażowania drogich maszyn i technologii;
• Narzut kosztów pośrednich w stosunku do robocizny bezpośredniej dochodzi do 500 a nawet 1000%;
• Inżynierowie podważają jakość księgowej kalkulacji kosztów, dokonują własnych obliczeń i proponują wycofanie z produkcji wyrobów, które według danych z księgowości są najbardziej rentowne;
• Oferty na realizację dużych zleceń przegrywają z ofertami konkurentów, których ceny są nierealistyczne niskie;
• Przygotowanie informacji dla podejmowania konkretnych decyzji zajmuje dużo czasu.

Grzech piąty

Decyzje podejmują bez informacji - "na nosa"

Przy wielu podejmowanych decyzjach potrzebna jest informacja, której w przedsiębiorstwie stosującym tradycyjny rachunek kosztów po prostu nie ma, np. jaki będzie koszt wprowadzanych na rynek nowych produktów, ile nas kosztuje obsługa bardzo wymagającego klienta, czy koszty związane ze wzrostem jakości produktów odzyskujemy w cenie?. Jeśli zarządzający nie otrzymują odpowiednich informacji, podejmują decyzje w oparciu o własne doświadczenie - "na nosa", nie wiedząc jaki będą efekty. Czy zdają sobie sprawę z tego, jakie informacje powinni mieć odpowiednie przed podjęciem decyzji?

Grzech szósty

Nie mają informacji o efektywności wykorzystywanych zasobów

Brak informacji o kosztach niewykorzystanych zdolności produkcyjnych (ukrytych w kosztach wytworzenia) powoduje, że zarząd nie zauważa problemu i nie podejmuje decyzji, które mogłyby wpłynąć na poprawienie efektywności wykorzystania zasobów. Może to uczynić przez likwidację zbędnych (jeżeli nie przewiduje się poprawy popytu na produkty wytwarzane na obecnie posiadanych maszynach) lub zwiększenie wykorzystania dostępnych zdolności produkcyjnych w krótkim okresie (np. przez świadczenie usług przerobu obcego innym przedsiębiorstwom, szybkie wprowadzenie nowych asortymentów). Do podejmowania takich decyzji nie wystarczą jednak informacje uzyskane z tradycyjnego rachunku kosztów. Potrzebny jest taki rachunek kosztów, który będzie w stanie wskazać, które zasoby nie zostały wykorzystane i jaki jest ich koszt.

Bardzo ważna jest wiedza o zasobach zaangażowanych i elastycznych.

Zasoby elastyczne to zasoby nabywane przez przedsiębiorstwo w sposób ciągły w miarę zapotrzebowania. Należą do nich surowce, materiały, media energetyczne, usługi obce, a także pracownicy akordowi, tymczasowi lub sezonowi. Ich ilość i liczba w przedsiębiorstwie mogą zostać w krótkim czasie dopasowane do zapotrzebowania, eliminując w praktyce problem ich niepełnego wykorzystania. Dlatego też w krótkim okresie wpływ na wysokość ponoszonych kosztów będą miały głównie zmiany w poziomie zużycia zasobów elastycznych.

Zasoby zaangażowane to zasoby nabywane w sposób nieciągły. Ich ilość dostępna w przedsiębiorstwie nie zawsze jest zatem w krótkim okresie dopasowana do bieżącego zapotrzebowania.

Można wyróżnić trzy podstawowe mechanizmy zaangażowania zasobów:

• nabycie budynków i urządzeń - przez okres ich użytkowania przedsiębiorstwo ponosi koszty odpisów amortyzacyjnych, konserwacji i ochrony, które są w dużej mierze niezależne od stopnia wykorzystania środków trwałych,
• zatrudnienie pracowników na czas nieokreślony - przedsiębiorstwo ponosi przez okres zatrudnienia koszty wynagrodzeń, ubezpieczeń społecznych i innych świadczeń oraz koszty stanowiska pracy, bez względu na wahania w zapotrzebowaniu na pracę określonego pracownika,
• zawarcie długookresowej umowy, np. najmu lub dostawy mediów energetycznych, z którą związane jest ponoszenie stałych opłat oraz kosztów utrzymania.

Koszty ponoszone w związku z zasobami zaangażowanymi są w dużej mierze niezależne od stopnia wykorzystania tych zasobów w krótkim okresie. Innymi słowy przedsiębiorstwo ponosi je z tytułu samego posiadania (dostępności) zasobów.

Aby móc ocenić efektywność wykorzystywanych zasobów musimy mieć informacje jakie są ich koszty. Zasoby ekonomiczne, czyli te, którymi możemy zarządzać (materiały, pracownicy, urządzenia i pomieszczenia) mają charakter kosztu złożonego (kalkulowanego), ponieważ mogą być rozłożone na prostsze elementy (koszty proste). Zasobem złożonym będzie na przykład maszyna produkcyjna. Przy jej eksploatacji będą wykorzystywane zasoby zaangażowane w dłuższym okresie (amortyzacja, planowane remonty, ubezpieczenie) oraz elastyczne, nabywane w miarę potrzeb (energia elektryczna).

Brak informacji o kosztach zasobów ekonomicznych nie pozwala na efektywne zarządzanie zasobami.

Grzech siódmy

Zamiast zarządzać kosztami redukują je

Często można spotkać się z opinia, że zarządzanie kosztami polega na ich obniżaniu. Zwolennicy takich poglądów, analizują poziom kosztów, najczęściej rodzajowych. Patrzą, które pozycje są wysokie, które ich zdaniem, bez poważnych konsekwencji w danym momencie, można zredukować i podejmują decyzje. Jeśli nie znają mechanizmów i przyczyn powstawania kosztów, ich decyzje w dłuższej perspektywie mogą być tragiczne dla przedsiębiorstwa. Ale o tym przekonają się dopiero po pewnym czasie, gdy utracą wysoko wykwalifikowanych pracowników, nie będą wprowadzać na rynek nowych produktów, jakość ich wyrobów lub usług się obniży, odejdą klienci.

Gertruda Krystyna Świderska
gswiderska@grupamac.pl